VirtualArtResidence Catalogue #6 December 2010
Vanaf morgen deel ik een virtual residence met Emmy Dijkstra. Een goed & inspirerende start voor 2011. Ik ben zo blij dat ons plan om samen te werken eindelijk werkelijkheid wordt.
Meer over Emmy Dijkstra op www.emmydijkstra.nl
Meer over onze Virtual Art Winter Residence op www.edijkstra.wordpress.nl
En meer over VirtualArtResidence op www.virtualartresidence.com.
en over mijn vandaag geëindigde maar nog niet afgeronde virtual residence op www.sabinebolk.wordpress.com
Virtual Art Winter Residence met Emmy Dijkstra vanaf 1 januari 2011
Van 1 januari 2011 t/m 1 april ga ik samen met kunstenares Emmy Dijkstra een virtuele residentie volgen bij de Virtual Art Winter Residence. Eerder verbleef ik in de Van Gogh caravan bij VAR. Mijn residentie loopt daar ten einde, maar mijn werk daar is nog niet helemaal klaar.Meer over mijn nog lopende residence op www.sabinebolk.wordpress.com
en volg mijn & Emmy's residentie via www.edijkstra.wordpress.com
CFK cover "Voor het Zweedse bos"
Voor de CFK, Breda's enige Cultblad, heb ik de cover gemaakt,. Het laatste exemplaar van dit jaar is tevens het laatste exemplaar op papier. De organisatie deelde het volgende mee: "We zullen vanaf 1 januari 2011 de Zweedse bossen sparen en niet meer als magazine verschijnen." CFK wordt digitaal.
Als trouwe volger van het reisverslag van fotograaf/onderzoeker/into the wild reiziger Michiel Brouwer, was het "Voor het Zweedse bos" gegeven meteen heel beelden. Michiel Brouwer verblijft van de eerste sneeuw tot de laatste sneeuw (om praktische & romantische redenen) in Zweden. Hij onderzoekt, documenteert en achterhaalt daar de geschiedenis en het lot van de Sámi.
Hij was hier mee gestart als eindexamenproject en ontving een Startstipendium om zijn project op grootse wijze voort te zetten. Met een oude Mercedes bus trotseert hij het bevroren Zweedse landschap en maakt hier prachtige foto's, tegelijkertijd haalt hij een goed verborgen & geheimgehouden geschiedenis naar boven, die helaas niet zo oud is als we dachten. In 1985 waren de praktijken tegen de Sámi nog actief.
Meelezend met zijn bevindingen viel het mij op hoe de Sámi prachtig in harmonie leven met hun omgeving. Hun liefde voor het bos en wat deze rijkdom hen kan geven. Tevens is hun kleding (Gákti) zeer kleurrijk en expressief. Het heeft bijna iets kitsch. Na meer zoekwerk online kwam ik toch zeer mooie exemplaren tegen van hun Duodji (ambacht). 
De uit een lijn bestaande geborduurde patronen deden mij denken aan de zonsymbolen uit Batik & India (swatika) en toen ik las dat de Sámi ook "Kinderen van de zon" of "zonen en dochters van de sun" genoemd worden, was er weer een mooie synchronisiteit met the flower of the sun, de zonnenbloem, en zijn geschiedenis. Meer hierover in de post "Flower of the Sun". 
Verder googlend kwam ik terecht bij oude rotsschilderingen waarop te zien is hoe mensen op rendieren jagen en ze hoeden. Deze rotschilderingen worden gezien als een World Heritage. De rotsschilderingen en snijwerken zijn gevonden in het gebied Alta in Noorwegen. Ze vermoeden dat ze afkomstig zijn van de eerste bewoners van Scandinavië en dus vermoedelijk van de Sámi. Kortom genoeg inspiratie voor de laatste CFK cover! DE CFK is verkrijgbaar bij o.a. De Cultvideotheek Next Page (Markendaalseweg 36) en Café Het Hijgend Hert (Pasbaan 7) in Breda.
Presentatie VirtualArtResidence bij KipVis
Morgen, 12 december om 15.00u, is de eerste publiekelijke presentatie van een selectie werken gemaakt tijdens de VirtualArt Residence. De presentatie is te zien in de 'Loge' van kunstwerkplaats KipVis (Dreesstraat 22, Vlissingen)
VirtualArtResidence Catalogue #5 November 2010
Meer over VirtualArtResidence op www.virtualartresidence.com.
Meer over mijn virtual residence op www.sabinebolk.wordpress.com
"Start bouw atelier Van GoghHuis, Kunstzinnige zonnebloem op tuinterras markeert aftrap"
ZUNDERT - Op het tuinterras van het Van GoghHuis ligt sinds afgelopen donderdag een zonnebloem in de vorm van een rijsttapijt. Vanwege vogelvraat echter zal het kunstwerk slechts korte tijd te bewonderen zijn.
Vogeltjes in allerlei soorten en van verschillende grootte proeven er volop van. Zeker nu de zomer is verwisseld voor de herfst, komt de lekkernij bij onze gevederde diertjes als een Godsgeschenk. Rijst, zonnebloemzaden, maïs en fruit zijn onder meer de materialen waarvan de zonnebloem op kunstzinnige manier door kunstenares Sabine Bolk op het tuinterras is neergelegd. Ze heeft dit gedaan als onderdeel van een Virtual Art Residence waarvoor zij verblijft in de zogenaamde Van Goghcaravan. Sabine Bolk studeerde af aan de kunstacademie Sint Joost te Breda en heeft iets met Van Gogh. De zonnebloem die een doorsnee heeft van ongeveer 2,5 meter is ook te zien via de weblog sabinebolk.wordpress.com
Atelier
“Haar project in de tuin van het Van Goghhuis geeft een feestelijk tintje aan de start van de bouw van het gastatelier naast de kosterswoning uit de tijd van Vincent van Gogh waaraan de aannemer inmiddels is begonnen,” zegt Ron Dirven, directeur-conservator van het Van GoghHuis. Naast het nieuwe atelier komen in de gerestaureerde kosterswoning een galerie en een gastenverblijf.
”Kunstenaars uit binnen- als buitenland die in de voetsporen van Van Gogh treden kunnen er gebruik van maken,” laat Dirven weten. Het gastenverblijf wordt op de eerste verdieping gerealiseerd. Het project dat dankzij subsidie van de Provincie mogelijk wordt gemaakt, wil men in maart volgend jaar afgerond hebben.
Door Charles Luijten in de Zundertse Bode op 03-11-2010
"Catalogue #4 October 2010" van VirtualArtResidence
Publicatie van de VirtualArtResidence inclusief mijn verblijf in de Van Gogh caravan.
Meer over de VirtualArtResidence op www.virtualartresidence.com
Op Omroep Brabant "Kunst voor mens en dier in tuin Van Gogh"
Sabine Bolk legt de laatste hand aan een zonnebloem in de tuin van het Vincent van Goghhuis. Het is een uniek kunstwerk, want de bloem wordt gemaakt van zonnepitten, gekookte rijst en ander eetbaar spul.
Op Omroep Brabant op donderdag 28 oktober 2010
Artikel in BN de Stem "Vogels eten van kunstwerk"
De beeldend kunstenares Sabine Bolk uit Breda legt 'een rijsttapijt voor Vincent' in de tuin van het Van GoghHuis in Zundert. 'Mijn werk gaat over vergankelijkheid'. foto Riet PijnappelsZundert - "Zo, en nu maar afwachten wat de vogels er van over laten, want die zijn morgenvroeg eerder wakker dan ik", lacht de 26-jarige Sabine Bolk opgewekt, als ze woensdagmiddag rond vier uur naar huis gaat.
In de tuin van het Vincent Van GoghHuis in Zundert heeft ze uren achtereen gewerkt aan een kleurrijk 'vloerkleedje' van zaden, pitten, bessen en rijst. Haar project, dat een zonnebloem moet gaan uitbeelden, is een eerbetoon aan Van Gogh, legt de Bredase beeldend kunstenares uit. Vier jaar geleden studeerde ze af aan kunstacademie St. Joost en sindsdien legt ze 'rijsttapijten'. "Mijn werk gaat over vergankelijkheid. Zo'n kleedje van organische materialen blijft maar heel even liggen. Als het vannacht hard waait of regent, blijft er niet veel van over. En ook niet als de vogels het als ontbijt zien. Maar dat is niet erg, het symboliseert niet voor niets de vluchtigheid van het leven." Vandaag - donderdag - gaat ze verder met haar project.
Bolk hoopt dat veel mensen nog even komen kijken voordat de dag om is. Want daarna is het kunstwerk voor de vogels. "Ik hoop dat er niet alleen meeuwen op afkomen, maar ook musjes en koolmeesjes."
Artikel in BN de Stem door Riet Pijnappels op donderdag 28 oktober 2010
Rijsttapijt voor Vincent
Volgende week, op woensdag 27 en donderdag 28 oktober, leg ik in de tuin van het Vincent van GoghHuis een rijsttapijt voor Vincent.Het tapijt is de afsluiter van mijn Virtual Art Residence. Ik verblijf daar in de virtuele Van Gogh caravan. Dit gaf de aanleiding om mij te verdiepen in Vincent van Gogh. Zijn werklust fascineert mij en ik kwam er achter dat zijn keuzes in thematiek, voorwerpen en kleurgebruik, en de filosofie hierachter, niet ver liggen van de keuzes die ik maak in mijn werken op papier.
Deze overeenkomsten bieden een bron van inspiratie & informatie voor nog te komen werk, dus het rijsttapijt voor Vincent wordt zeker niet het laatste werk voor of over Vincent van Gogh.
Het rijsttapijt voor Vincent is niet alleen de afsluiter van mijn residentie, het is tevens de aankondiging van de start van de bouw van de artist-in-residence in Zundert.
Vanaf april 2011 kunnen kunstenaars, uit binnen- of buitenland, verblijven in de voormalige kosterswoning en ‘in de voetsporen van Van Gogh’ treden.
Kom kijken naar het rijsttapijt voor Vincent!
Op woensdag 27 okt. en donderdag 28. okt ben ik het tapijt aan het maken, het Van Gogh huis is dan open van 10u tot 17u. Op vrijdag 29 okt. en zaterdag 30 okt. (van 12u tot 17u) is het tapijt zeker nog te bewonderen, de tuin zit echter wel vol vogels, het verdwijnt dus snel.
Neem zeker ook de tijd om het van Gogh huis te bezoeken, er is een tijdelijke expositie met werken van Arnulf Rainer en een audio-tour over het werk & leven van Van Gogh. .
Meer informatie over mijn virtuele residentie kijk op
www.sabinebolk.wordpress.com
14 oktober Design, Graphics, Art and other things SALE
De Ontwerpers organiseren de Design, Graphics, Art and other things SALE in het Blushuis in Breda. Op donderdag 14 oktober 2010 hangt grand-café Canteen vol met zeer divers werk van Bredase ontwerpers, kunstenaars, fotografen en andere creatieven. Studio’s en ateliers zijn omgespit om vergeten en verdwaalde juweeltjes op te duiken die het daglicht verdienen. Alles tegen uitverkoop-prijzen! Van 1 tot 100 euro met een enkele uitschieter naar boven.In de aanbieding: affiches, zeefdrukken, etsen, foto’s, tekeningen, boeken, t-shirts, buttons en nog veel meer, klein en groot, variërend van werk in oplage tot gelimiteerde edities en unieke exemplaren. Grijp deze kans om iets moois voor aan de muur op de kop te tikken! Let wel, het is uitverkoop, dus cash betalen!
De SALE begint om 16.00 uur en tegelijkertijd kun je aanschuiven om Samen aan Tafel te gaan. (Een project van Erik Kessels voor 2018Brabant.) Proef heerlijke en verrassende soepen met boerenbrood. Ontmoet en praat met deelnemers en gasten aan deze meterslange eettafel! De SALE eindigt om 21.00 uur.
Werken van mij in de Art Sale zijn:
"Orchidee"
Een zeefdruk op aquarelpapier (ongeveer 65 x 40 cm) Oplage 2, prijs € 40,-
Vier exemplaren uit de zeefdrukserie "In Holland staat een huis".
De zeefdruk “In Holland staat een huis” is een rijtjeshuis gevuld met Delftsblauw en Batikpatronen. Een stad als Den Haag bijvoorbeeld staat bekend om zijn typische Hollandse huizen, terwijl er ondertussen in bijna ieder huis iets Indonesisch te vinden is, afmeting: 27 x 35 cm, prijs €20,-.
"Nothing large, but all things for little"
Husc aka Sander Bolk heeft zijn tweede solo cd uitgebracht. En ik had wederom de eer om de hoes te maken. Het is zeefdruk in een oplage van 200 stuks met een download code erop. Prijs € 9,-.
7 oktober Opening Blinde Muur
Vanaf donderdag 7 oktober zijn twee korte films van mij te zien in het Chassé in Breda. De projecties worden op de muur in de foyer getoond onder de naam "Blinde Muur". Donderdag om 19 u starten de projecties onder het genot van een drankje in de "lounge" van het Chassé.Hieronder meer info over de getoonde films.
Film "Dance in a ricecarpet"
Tijdens mijn laatste dag in Yogyakarta, Indonesië maakte ik een try-out van mijn project "De dans in een rijsttapijt" samen met danseres Barbara van Kooten. Geïnspireerd door de omgeving, Batik en het moment creëerde ik een rijsttapijt met gekochte materialen van de birdmarket. Onze eerste try-out vond plaats in de achtertuin van Denny Hartanto ouders
Dans door Barbara van KootenConcept & rijsttapijt door Sabine Bolk
Video met mobiele telefoon en webcam door Denny Antyo Hartanto & Sabine Bolk
Editing door Koen de Wit
Locatie Denny's achtertuin, Yogyakarta, Indonesië
Meer over mijn verblijf in Indonesië op www.dereisnaarbatik.blogspot.com
Film "Dance in a ricecarpet"
"De dans in een rijsttapijt" is een project waarbij beeldende kunst gecombineerd wordt met dans en muziek tot een performance. Het project werd ontwikkeld tijdens een werkperiode van 19 april t/m 22 mei 2010 bij Argument Vertoningsruimte in Tilburg.Tijdens "De dans in een rijsttapijt" wordt een rijsttapijt zowel vernietigd als heropgebouwd doormiddel van dans. Een rijsttapijt is een tapijt gemaakt van organische materialen, zoals rijst, bonen en linzen.
Sabine Bolk: concept & rijsttapijtenBarbara van Kooten: dans
Chester L. Brandes: klassiek gitaar
Dirk Elst: percussie
Koen de Wit: klarinet
Berk Aarts: light engineer
PindaKAAS Light
Afgelopen zaterdag was de tweede PindaKAAS in Light variant in de Scheltema in Leiden. Mijn behanginstallatie "De reis van Batik" had een mooie plek in de expositieruimte samen met de werken van fotografen Kim Pattiruhu & Whitney Lemasian. In de exporuimte vond tevens het poezie programma plaats dat samengesteld was door Arjan Onderdenwijngaard. Op de foto zie je dichteres Olympia Latupeirissa, ze bracht sterke teksten. Deze “dame met 3 bloedjes”, haar moeder is half Chinees , half Moluks. Haar vader is Timorees, heeft een Molukse opvoeding gehad. Sinds haar jeugd is ze in de weer met pen en papier. Ze schrijft artikelen voor de Molukse jongerenwebsite www.bukamulu.nl en voor het Molukse tijdschrift Marinjo, maar haar hart gaat uit naar poëzie.
Foto door Whitney Lemasian
Foto door Hans Kleijn. Voor meer foto's van PindaKAAS Light door Hans Kleijn klik hier.
Foto door Whitney LemasianEen overzicht van PindaKAAS Light, onder de naam "Overview PindaKAAS Light", staat op mijn blog De reis naar Batik
-
Knipoog naar PindaKAAS Light
Afgelopen weekend hing mijn behanginstallatie "De reis van Batik" als knipoog naar PindaKAAS Light bij de Kunstroute in Leiden.
Komend weekend op 25 september vindt PindaKAAS Light plaats in het Scheltema Complex in Leiden, hopelijk tot dan!
Meer info over PindaKAAS Light op www.pindakaasfestival.nl.
"In the space of seven breaths" door Husc
Nieuwe EP van Sander Bolk aka Husc samen met Samir Boureghda (gitaar & effecten) & Koen de Wit (klarinet). Een 15 minuten durende ambient electro-acoustic ervaring. Met artwork van mij, uitgevoerd door Koen de Wit.
Tussen de pinda's
deze maand in het Indisch maandblad Moesson ter aankondiging van PindaKAAS Light. Derde foto van links ben ik, ik ben dan voor de eerste keer aan het batikken in Indonesië.
18 & 19 september Kunstroute in Leiden
Op 18 en 19 september staat Leiden weer twee dagen lang volop in het teken van beeldende kunst. Ruim 150 kunstenaars openen de deuren van hun atelier of galerie tijdens deze jaarlijkse open atelier- en galerieroute. Met oude bekende en nieuwe gezichten: kunstenaarsbolwerken en kleine studio’s aan huis, collectieven en individuele kunstenaars, fabriekspanden, kunstinstellingen en speciale projecten. In de Scheltema, startpunt van de Kunstroute, is mijn werk te zien als vooraankondiging van PindaKAAS Light dat het weekend daarop daar plaats vindt.
Scheltema Zondag tijdens de Kunstroute
Op de zondag van de Kunstroute brengt Scheltema een programma waarin tussen 12:00 en 14:30 presentaties worden gegeven door kunstenaars en artiesten. Een aantal van deze kunstenaars en artiesten zijn al eerder te zien geweest op Scheltema Zondag en de rest zal zeker terug komen. Met trots presenteert Scheltema ook het optreden van Stadsdichter & Co. De kersverse Leidse Stadsdichter Jaap Montagne schrijft speciaal voor deze kunstroute een gedicht. Hij zal worden bijgestaan door de Leidse dichters Pink Meltzer en Egon Snelders.
In de portiersloge zal Soccer Committee intieme concertjes geven en columnist Wijnand Noot zal een column voordragen die betrekking heeft op de Kunstroute. Met een knipoog naar het Pindakaasfestival Light dat op 25 september in Scheltema zal plaatsvinden, zal er werk te zien zijn van kunstenaar Sabine Bolk.
(foto; "Bedrust" van Sabine Blok)
Put art on the map
Find Dance in a ricecarpet, Tour des poulets-Gapinge and Tour des poulets-Oma Kip here on the map. For more art go to www.zetcultuuropdekaart.nl.
Virtual Art Residence
Kunstenaars Hans Overvliet en Giel Louws (bekend o.s. van de kunstwerkplaats KipVis) zijn een virtuele residentie begonnen. Kunstenaars en kunstgroepen kunnen verblijven op een virtuele camping in tenten, caravans en bungalows vernoemd naar beroemde kunstenaars. Via een blog kan de residence gevolgd worden en de kunstenaars die er verblijven kunnen chattend elkaar op hoogte houden van hun proces. 
Ik verblijf zelf van 8 t/m 15 oktober in de Van Gogh caravan. Mijn plan voor nu is om als een ware kluizenaar aan het werk te gaan, want ik ben nu met zoveel dingen bezig dat gewoon werk maken erbij in schiet. Tevens wil ik me laten inspireren door Vincent van Gogh aangezien ik in de naar hem vernoemde caravan zit. Het idee voor nu is om tijdens (of voor) mijn residence een bezoek te doen aan Zundert (waar ik in mijn niet virtuele verblijf niet ver vanaf woon) en me te dompelen in het maken, maken en maken.Op mijn VirtualArtResidenceBlog kun je mijn verblijf volgen, www.sabinebolk.wordpress.com.
Op www.virtualartresidence.com lees je meer over de Virtual Art Residence en kunt je je aanmelden voor een residentie!
25 september PindaKAAS Light in Leiden
Op 25 september 2010 vindt in Leiden PindaKAAS Light plaats voor Nederlandse jongeren, en in het bijzonder de derdegeneratie met een Indonesische achtergronden, iedereen met een voorliefde voor het Indonesië van nu. Het wordt een verrassend festival met muziek, theater, poëzie, mode, beeldende kunst, film, dans, comedy, fotografie, eten en een pasar.Mijn werk, de behanginstallatie "De reis van Batik" zal ook te zien zijn in het Scheltema Complex op 25 september.
Meer info over PindaKAAS op www.pindakaasfestival.nl.
Free Money*
Over de toekomst zonder subsidies
Grote donkere wolken pakken zich samen boven de kunstwereld. De subsidiekranen worden dichtgedraaid, maar blijven nog even nadruppelen. Angstige kunstenaars en vooral angstige kunstorganisaties zien hun toekomstplannen in rook op gaan. Ik zeg vooral angstige kunstorganisaties, omdat het overgrote deel van subsidiegeld maar mondjesmaat aankomt bij de kunstenaars.
Het onvermijdelijke is begonnen en wat ons te doen staat en wat we altijd al wisten, moeten we nu uitvoeren. De kunstenaar ligt al jaren krom onder het huidige kunstklimaat. Subsidiemogelijkheden alom, de gekste projecten kunnen gerealiseerd worden, maar een simpele boterham met kaas blijft moeilijk te verdienen. Deze nieuwe politieke ontwikkelingen gaan het nog moeilijker maken, want kunst verkoopt niet. Kunstenaars en kunsttoners (lees: galerie-eigenaren, organisatoren en curatoren) verdienen geld met het tonen van kunst en hierbij is het niet het publiek dat de getoonde werken mogelijk maakt en alle zaken die er bij komen kijken, maar de subsidiegevers. De gesubsidieerde kunstwereld draait, maar wordt niet erkend. Publiek heeft geen binding met de kunstwereld die in hun ogen doen waar ze zin hebben en daar ook nog eens voor betaald krijgen. Politieke partijen maken gretig gebruik van deze houding van het volk.
Er moet verandering komen in de kunst en het liefst nu.
Hoe kan kunst veranderen, verkoopbaarder worden? Ik zeg niet dat kunst verkoopbaarder gemaakt moeten worden. Er is geen manier om beeldende kunst op zichzelf verkoopbaarder te maken. Of het is vormgeving/design werk dat goed in de markt ligt of het is naamsbekendheid die een kunstwerk verkoopbaarder maakt, niet een aanpassing van het kunstwerk zelf. Een bepaalde moraal en zelfs elite gedachtegoed over beeldende kunst mag in tact blijven. Het is de kunstenaar die moet leren geld te genereren met wat hij/zij doet, het zijn de kunstorganisaties die het publiek, het Volk, moet laten weten dat kunst niet gratis is. Het is niet gratis te maken, te exposeren, te bekijken. Het kost geld om er te zijn! Zelfs als het werk, de kunstenaar en de expositie volledig gesubsidieerd zijn, wordt er nooit geld verdient met het tonen van kunst. Het publiek betaald geen entree, koopt of huurt geen werk, eventueel een ansichtkaart voor een euro, drink een bakje koffie en gaat toch vervuld en goed gevuld naar huis.
Maar kunst is toch ook niet nodig, niet noodzakelijk?
Nee, dat is het ook niet, maar onder het mom van de “Kredietcrisis” wordt nu wel een groot deel van de kunstwereld, inclusief musea, kunstinstellingen, initiatieven, kunstenaars en nog te ontstaande en bestaande kunstwerken, weggevaagd. De subsidies worden gekort en toch blijft er uiteindelijk een groot gapend gat open in de regeringskas. Deze kan onmogelijk gevuld worden met geld uit de kunst, want als er al zoveel geld in de kunst was, dan ging het toch niet zo slecht met de kunstenaar en bestond het fenomeen “de arme kunstenaar” toch niet.
Tegen de tijd dat deze realisatie er is, is het aanbod kunst, dat in tijden van crisis door de eeuwen heeft bewezen heeft een welkome bron van vermaak te zijn, schaars.
Tenminste als wij, kunstenaars en kunsttoners, ons dit niet van te voren realiseren.
Een subsidievrije kunstwereld kan tot zeer positieve gevolgen leiden mits er plaats is voor verandering. In de eerste plaats zijn de gevolgen misschien te vergelijken met een grote ramp, waarin chaos domineert. Kunstinstellingen geven hun laatste expositie, omdat ze noodgedwongen moeten sluiten, galeries stunten met kunstprijzen, 2 halen 1 betalen en kunstenaars hangen hun kwasten, schuurmachines en latexmengels massaal aan de wilgen.
“Uitdrukking: “De lier aan de wilgen hangen”. Het opgeven. Afgeleid van Psalm 137:1-2, waarin de joodse ballingen weigerden voor hun onderdrukkers te musiceren, met de woorden Wij zaten aan Babels rivieren en huilden als we dachten aan Sion. Aan de wilgen daar hingen wij onze lieren.”
Maar na deze tijden van chaos en verdriet, komen er vele nieuwe mogelijkheden of mooier “opportunities” in de kunst. Het aanbod kunst wordt schaars en moeilijk te zien voor het publiek. Kunst met de hoofdletter K is dan nog alleen te zien in de grote musea (die overigens vooral worden bezocht door toeristen).
Kunst wordt gewild, gemist en misschien zelfs opnieuw gewaardeerd & geliefd.
Als kunst geen “openbaar goed” meer is (lees: gratis te zien & mogelijk door subsidies) ontstaat er weer een markt. Mensen willen kunst zien en hier zelf entree voor betalen, ze willen kunst in huis hebben.
De prijs-kwaliteit verhouding stabiliseert. Om je werk te verkopen, en om werk te kunnen blijven maken, moeten de kunstprijzen zakken met als gevolg dat er meer kunst aangeschaft kan worden door een grote groep. Als het namelijk goed is maakt de kunstenaar werk ongeacht of deze verkocht wordt of niet, als het werk vervolgens verkocht wordt, zorgt dit in de eerste plaats ervoor dat de kunstenaar werk kan blijven maken (kunstenaars leven nog steeds niet van lucht, ook al proberen we het al eeuwen).
Kunsttoners (lees: galerie-eigenaren, organisatoren en curatoren) gaan zoeken naar alternatieve locaties om kunst aan de man te brengen. Dit brengt de kunst automatisch dichter naar het volk. Om kunst te kunnen tonen, moet geld verdient worden, dus kunsttoners moeten hierin een actievere rol gaan nemen. Zij moeten straks ook hun inkomen verdienen en rechtvaardigen en de “belofte van” is dan niet meer toereikend. Kortom kunstenaars kunnen straks met een beetje geluk “leven” van hun vak!
Mede mogelijk gemaakt door het boekenweekgeschenk “Duel”, die naar mijn mening dit alles veroorzaakt heeft. Ik heb het boek nog niet eens uit en ik stel me bij iedere regel die ik lees voor hoe de lezers; werknemers, werkgevers, tandartsen, huisvrouwen, leraren, NSconducteurs, bij elke regel hun lippen likken en hun vuisten ballen en denken, “belachelijk, belachelijk die kunstenaars en die musea. Weg met kunst, weg met de subsidies!”, ik denk er bijna zelf ook zo over door dit boek...
En ook mede mogelijk gemaakt door de eenzijdige houding in de media die alleen praat over grote getallen die over de balk gesmeten worden om te verbouwen en stoffig werk aan te schaffen. En de politiek die ons dom probeert te houden en denkt dat ze ons kunnen vertellen wat wij nodig hebben.
*Titel 'Free Money' van het nummer van Patti Smith
Grote donkere wolken pakken zich samen boven de kunstwereld. De subsidiekranen worden dichtgedraaid, maar blijven nog even nadruppelen. Angstige kunstenaars en vooral angstige kunstorganisaties zien hun toekomstplannen in rook op gaan. Ik zeg vooral angstige kunstorganisaties, omdat het overgrote deel van subsidiegeld maar mondjesmaat aankomt bij de kunstenaars.
Het onvermijdelijke is begonnen en wat ons te doen staat en wat we altijd al wisten, moeten we nu uitvoeren. De kunstenaar ligt al jaren krom onder het huidige kunstklimaat. Subsidiemogelijkheden alom, de gekste projecten kunnen gerealiseerd worden, maar een simpele boterham met kaas blijft moeilijk te verdienen. Deze nieuwe politieke ontwikkelingen gaan het nog moeilijker maken, want kunst verkoopt niet. Kunstenaars en kunsttoners (lees: galerie-eigenaren, organisatoren en curatoren) verdienen geld met het tonen van kunst en hierbij is het niet het publiek dat de getoonde werken mogelijk maakt en alle zaken die er bij komen kijken, maar de subsidiegevers. De gesubsidieerde kunstwereld draait, maar wordt niet erkend. Publiek heeft geen binding met de kunstwereld die in hun ogen doen waar ze zin hebben en daar ook nog eens voor betaald krijgen. Politieke partijen maken gretig gebruik van deze houding van het volk.
Er moet verandering komen in de kunst en het liefst nu.
Hoe kan kunst veranderen, verkoopbaarder worden? Ik zeg niet dat kunst verkoopbaarder gemaakt moeten worden. Er is geen manier om beeldende kunst op zichzelf verkoopbaarder te maken. Of het is vormgeving/design werk dat goed in de markt ligt of het is naamsbekendheid die een kunstwerk verkoopbaarder maakt, niet een aanpassing van het kunstwerk zelf. Een bepaalde moraal en zelfs elite gedachtegoed over beeldende kunst mag in tact blijven. Het is de kunstenaar die moet leren geld te genereren met wat hij/zij doet, het zijn de kunstorganisaties die het publiek, het Volk, moet laten weten dat kunst niet gratis is. Het is niet gratis te maken, te exposeren, te bekijken. Het kost geld om er te zijn! Zelfs als het werk, de kunstenaar en de expositie volledig gesubsidieerd zijn, wordt er nooit geld verdient met het tonen van kunst. Het publiek betaald geen entree, koopt of huurt geen werk, eventueel een ansichtkaart voor een euro, drink een bakje koffie en gaat toch vervuld en goed gevuld naar huis.
Maar kunst is toch ook niet nodig, niet noodzakelijk?
Nee, dat is het ook niet, maar onder het mom van de “Kredietcrisis” wordt nu wel een groot deel van de kunstwereld, inclusief musea, kunstinstellingen, initiatieven, kunstenaars en nog te ontstaande en bestaande kunstwerken, weggevaagd. De subsidies worden gekort en toch blijft er uiteindelijk een groot gapend gat open in de regeringskas. Deze kan onmogelijk gevuld worden met geld uit de kunst, want als er al zoveel geld in de kunst was, dan ging het toch niet zo slecht met de kunstenaar en bestond het fenomeen “de arme kunstenaar” toch niet.
Tegen de tijd dat deze realisatie er is, is het aanbod kunst, dat in tijden van crisis door de eeuwen heeft bewezen heeft een welkome bron van vermaak te zijn, schaars.
Tenminste als wij, kunstenaars en kunsttoners, ons dit niet van te voren realiseren.
Een subsidievrije kunstwereld kan tot zeer positieve gevolgen leiden mits er plaats is voor verandering. In de eerste plaats zijn de gevolgen misschien te vergelijken met een grote ramp, waarin chaos domineert. Kunstinstellingen geven hun laatste expositie, omdat ze noodgedwongen moeten sluiten, galeries stunten met kunstprijzen, 2 halen 1 betalen en kunstenaars hangen hun kwasten, schuurmachines en latexmengels massaal aan de wilgen.
“Uitdrukking: “De lier aan de wilgen hangen”. Het opgeven. Afgeleid van Psalm 137:1-2, waarin de joodse ballingen weigerden voor hun onderdrukkers te musiceren, met de woorden Wij zaten aan Babels rivieren en huilden als we dachten aan Sion. Aan de wilgen daar hingen wij onze lieren.”
Maar na deze tijden van chaos en verdriet, komen er vele nieuwe mogelijkheden of mooier “opportunities” in de kunst. Het aanbod kunst wordt schaars en moeilijk te zien voor het publiek. Kunst met de hoofdletter K is dan nog alleen te zien in de grote musea (die overigens vooral worden bezocht door toeristen).
Kunst wordt gewild, gemist en misschien zelfs opnieuw gewaardeerd & geliefd.
Als kunst geen “openbaar goed” meer is (lees: gratis te zien & mogelijk door subsidies) ontstaat er weer een markt. Mensen willen kunst zien en hier zelf entree voor betalen, ze willen kunst in huis hebben.
De prijs-kwaliteit verhouding stabiliseert. Om je werk te verkopen, en om werk te kunnen blijven maken, moeten de kunstprijzen zakken met als gevolg dat er meer kunst aangeschaft kan worden door een grote groep. Als het namelijk goed is maakt de kunstenaar werk ongeacht of deze verkocht wordt of niet, als het werk vervolgens verkocht wordt, zorgt dit in de eerste plaats ervoor dat de kunstenaar werk kan blijven maken (kunstenaars leven nog steeds niet van lucht, ook al proberen we het al eeuwen).
Kunsttoners (lees: galerie-eigenaren, organisatoren en curatoren) gaan zoeken naar alternatieve locaties om kunst aan de man te brengen. Dit brengt de kunst automatisch dichter naar het volk. Om kunst te kunnen tonen, moet geld verdient worden, dus kunsttoners moeten hierin een actievere rol gaan nemen. Zij moeten straks ook hun inkomen verdienen en rechtvaardigen en de “belofte van” is dan niet meer toereikend. Kortom kunstenaars kunnen straks met een beetje geluk “leven” van hun vak!
Mede mogelijk gemaakt door het boekenweekgeschenk “Duel”, die naar mijn mening dit alles veroorzaakt heeft. Ik heb het boek nog niet eens uit en ik stel me bij iedere regel die ik lees voor hoe de lezers; werknemers, werkgevers, tandartsen, huisvrouwen, leraren, NSconducteurs, bij elke regel hun lippen likken en hun vuisten ballen en denken, “belachelijk, belachelijk die kunstenaars en die musea. Weg met kunst, weg met de subsidies!”, ik denk er bijna zelf ook zo over door dit boek...
En ook mede mogelijk gemaakt door de eenzijdige houding in de media die alleen praat over grote getallen die over de balk gesmeten worden om te verbouwen en stoffig werk aan te schaffen. En de politiek die ons dom probeert te houden en denkt dat ze ons kunnen vertellen wat wij nodig hebben.
*Titel 'Free Money' van het nummer van Patti Smith
ETALAGE 100
De 100ste ETALAGE van IDFX is te zien in de vitrines op het station. Deze zijn door 9 kunstenaars ingericht. In de voormalige Cultvideotheek aan de Willemstraat hebben de overige 100 kunstenaars een giga ETALAGE-collage gemaakt, bestaande uit 100 mini vitrines. 
Mijn mini etalage is te zien t/m 31 juli.
Bedrust / Bed rest
Twee jaar geleden werd ik ernstig ziek. Na veel doktoren bezoek te hebben weet ik nu sinds een jaar dat ik de chronische ziekte Endometriose heb. Vorig jaar onder ging ik twee kijkoperaties, waarvan een laparoscopische waarbij een cyste uit mijn linkereierstok werd verwijderd. Na deze operatie werd ik door middel van medicatie (Zoladex, een injectie in de buik) 6 maanden in de overgang gebracht om de ernstige Endometriose haarden te kalmeren.
Het heeft mij veel tijd gekost om mijn gezondheid terug te krijgen en om dit alles een plekje te geven.
Ik kan nu zeggen dat ik me langzaam aan weer mijn oude ik begin te voelen.
Omdat ik veel ziek ben geweest, heb ik niet kunnen doen wat ik wilde en daar heeft mijn werk ook onder geleden. Een tweede Startstipendium zat er dan ook niet in. Het Fonds vond mijn ontwikkeling/vooruitgang te weinig in een jaar tijd.
Dit werk, genaamd Bedrust, is mijn manier om jullie dit te vertellen. Het werk toont het uitzicht vanuit mijn bed.
Ik wil iedereen bedanken die mij gesteund heeft in mijn proces en in mij geloofd als kunstenaar.
Dankjewel!
Two years ago I started to get very ill. After visiting many doctors, I discovered that I have the chronic illness Endometriosis.Last year I had two surgery, during the last surgery they removed a cyst from my left ovary. After this surgery I got medication that made me go in to menopause for 6 months.
It took me a lot of time to get my health back and to give it all a place.
I can now say that I start to feel like my old self again.
Because I was ill I couldn’t do what I wanted, and my work suffered under it all. I didn’t (yet) get the funding to go back to Indonesia, the Fonds BKVB saw to little progress & development in my work the last year.
This work, called Bed rest, is my way to tell you this. The work shows the view from my bed.
I like to thank everyone for supporting me in my progress and to believe in me as an artist.
Thank you!
Detail Bedrust, Jurkje
Detail Bedrust, Jurkje
Detail Bedrust, Batiklap
Catalogus "Start 2006-2008" door het Fonds BKVB
De catalogus van het Fonds BKVB met het werk van alle 368 kunstenaars, vormgevers en architecten die tussen 2006 en 2008 startstipendium ontvingen, heb ik gisteren opgehaald bij de opening van "Recht voor zijn raap" & "Op papier gezet" in het Centraal Museum in Utrecht. Het boek bevat een bladzijde met werk van de kunstenaars en een bladzijde met vragen waarop de kunstenaars antwoord moesten geven met beeld.
Vraag linksboven "Wat deed je met het startsipendium?"
Zelfgemaakte Batik "De reis naar Batik"Daaronder "Wat is een belangrijk aspect van jouw werk?"
Danseres Barbara van Kooten springt in een rijsttapijt. Try-out van de Dans in een rijsttapijt in Yogyakarta, IndonesiëRechtsonder "Hoe zie je jezelf in de toekomst?"
Batik lerend bij de dames in Jeruk.De 2-delige catalogus, 800 pagina's, € 20 is te koop bij het Centraal Museum in Utrecht, of je kunt hem bestellen via het Fonds BKVB.
Abonneren op:
Posts (Atom)