Vanachter een tafel vol werkmateriaal laat Sander Bolk zien hoe uit een oud keyboardje dat vakkundig is gesloopt en kortgesloten opeens nieuwe geluiden klinken.
'Let op: klik is goed, krak is zonde!'
door Edine Wijnands
BREDA - "Ah, losse chips vergeten, wacht even." In Electron pakt Sander Bolk een plastic keyboardje van een stapel speelgoed en begint het vakkundig uit elkaar te slopen.
Klik, klinkt het zacht, "Dat is goed", roept Sander enthousiast. "Klik is goed, krak is zonde."
Sander geeft een workshop circuitbenden. Aan een handvol -meest mannelijke- cursisten leert hij hoe je van oud piepend, knorrend en treiterend tringelend speelgoed, nieuwe muziek kunt maken.
Simpel? Voor wie niet bang is wel. Want, ja, zo nu en dan gaat er wel eens wat mis, laat Sander de onderkant van een door hem 'gebend' casiootje zien. Zwart. "De vonken schoten er uit", lacht hij.
Niet verwonderlijk, want circuitbenden draait om kortsluiting. Je schroeft een 'toy' open, zoekt de printplaat en raggen maar. Met natte vingers, schroevendraaiers en de meest uiteenlopende draadjes wordt kortsluiting gemaakt. En zo komt uit een pianootje dat eerst keurig koeiengeloei en kippengekakel produceerde, opeens een nieuw alternatief geluid.
Kijk, daar draait het om, weten cursisten Michael en Edwin, terwijl ze intussen enthousiast op een plastic pianootje rammen. Jengelend, licht vals vanwege bijna lege batterijen, klinkt de lambada door de ruimte. Vet, vinden de twee, hoef je eigenlijk bijna niets meer aan te doen. Edwin en Michael volgen de cursus om bij te leren. "We maken nu al noise", zegt Edwin. Noise? "Experimentele muziek met veel piepen en kraken", legt Edwin uit. "Zeg maar kapotte muziek. Daar past dit bij, hopen we." Ook cursist Frits, in het dagelijks leven student sonologie aan het Haags conservatorium, hoopt muzikaal ideeën op te doen. Heel anders is de motivatie van Ewoud. "Ik hou van slopen", zegt hij. "Dingen uit elkaar halen en proefondervindelijk ontdekken of er wat anders van te maken is." Verlekkerd kijkt hij naar het speelgoed. "Ik zie een paar leuke apparaatjes die ik ook bij mijn nichtjes van één en drie heb zien liggen." Tof, denkt hij. Oefenmateriaal bij de hand.
Nog vijf bijeenkomsten volgen, weten de cursisten. En dan? Misschien een concertje. Met plastic gitaartjes en groene rupsen. En een geluid dat, zo belooft Sander, op zijn minst opmerkelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten